ปัญหาต่อเนื่องเป็นดั่งโซ่คล้องเกี่ยวต่อๆ กันมาจากปัญหาท้องไม่พร้อมในสังคมไทยเรา นอกจากปัญหาการทำแท้งแล้วนั้น ยังมีปัญหาการทอดทิ้งเด็กหรือเลี้ยงดูเด็กไม่เหมาะสม ไม่ได้มาตรฐาน ดังเช่น ชีวิตของบอย เด็กชายผิวเข้ม ตาโต วัย 4 ขวบ ที่เติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูอย่างขาดๆ เกินๆ ของแม่ผู้มีปัญหาครอบครัวแตกแยก
แม่ของบอย ชื่อว่า บี เธอเป็นแม่ที่มีอายุจริงสวนทางกับวุฒิภาวะ เพราะแม้ว่าเธอจะอายุล่วงเลยมาจนใกล้จะ 30 ปีแล้ว แต่เธอยังคงประพฤติตัวเช่นเดียวกับเด็กวัยรุ่นที่หลักลอยคนหนึ่ง ทั้งไม่ประกอบอาชีพเลี้ยงดูตนเองและลูก และก็ยังไปฝังตัวอยู่ร้านเกมส์ปล่อยทิ้งลูกชายไว้ในบ้านเพียงลำพังคนเดียว
ภูมิหลังของบีนั้นเธอเติบโตมาจากครอบครัวที่แตกแยก ไม่เคยทราบว่าพ่อแท้ๆ เป็นใคร จนอายุได้ 7 ปี แม่มีครอบครัวใหม่ มีลูกใหม่กับพ่อเลี้ยง และย้ายไปอยู่กับพ่อเลี้ยง โดยทอดทิ้งบีให้เติบโตมาตามลำพัง เมื่อบีถูกปฏิเสธจากแม่และครอบครัวใหม่
เธอจึงกลายเป็นเด็กที่มีปัญหาพฤติกรรม หนีเรียน หนีเที่ยว จนเรียนไม่จบ เธอไปรับจ้างที่ไหนก็ทำไม่ได้นาน เพราะมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน ต่อมาเธอก็ตั้งท้องโดยไม่รู้ว่าท้องกับใคร ลูกคนแรกญาติจึงรับไปดูแลให้ ส่วนตัวบีเมื่อไม่มีหน้าที่รับผิดชอบอะไรก็จะไปเล่นเกมส์ออนไลน์ที่ร้านอินเทอร์เน็ตเป็นประจำ และไม่นานก็ตั้งท้องบอย โดยไม่ทราบว่าใครเป็นพ่ออีกครั้ง
บอยเติบโตมาด้วยการดูแลของญาติ ๆ บ้าง แต่ส่วนใหญ่บอยจะโตมาตามยถากรรม เพราะน้องบี เลี้ยงดูบอยอย่างปล่อยปละละเลย เวลาส่วนใหญ่ที่ผ่านไปแต่ละวันของบีมักจะอยู่ที่ร้านเกมส์ ส่วนบอยนั้น น้องบีจะปล่อยให้นอนอยู่ที่บ้านเพียงลำพังท่ามกลางกองขยะ กองเศษอาหาร อุจจาระและปัสสาวะของบอยเอง
มีบางครั้งญาติๆ และเพื่อนบ้านเวทนาสงสารบอย จึงแอบเข้ามาดูแล ทั้งเรื่องอาหารการกินและความสะอาด แต่เมื่อน้องบีกลับมาบ้านและทราบเรื่องเธอก็จะตามไปเอาเรื่องกับคนที่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับลูก และบ้านของเธอ จนมีเรื่องให้ทะเลาะวิวาทกัน และในท้ายที่สุดเพื่อตัดความรำคาญ น้องบีจึงนำกุญแจมาล็อคบ้านไม่ให้ใครสามารถเข้าไปในบ้านของเธอได้อีก
ซึ่งด้วยความเป็นห่วงในสวัสดิภาพของบอย ทั้งญาติและคนในชุมชนจึงได้นำเรื่องไปแจ้งยังมูลนิธิที่ช่วยเหลือคุ้มครองเด็กแห่งหนึ่ง ให้เข้าไปช่วยเหลือบอย ออกมาจากความดูแลของน้องบี ดังนั้นบอยจึงได้ถูกส่งตัวมาอยู่ในความดูแลของ บ้านพักฉุกเฉิน
สภาพแรกรับมาอยู่ที่บ้านพักฉุกเฉินนั้น บอย มีสภาพของเด็กที่เจริญเติบโตไม่สมวัย พัฒนาการล่าช้า ศรีษะโต แขนขาลีบเล็ก กล้ามเนื้อต่างๆ ไม่แข็งแรง เป็นผลมาจากการขาดสารอาหารและไม่ได้รับประทานอาหารตามเวลา การสื่อสารบกพร่องไม่สามารถพูดเป็นคำหรือพูดให้คนอื่นเข้าใจตนเองได้ มีปัญหาสมาธิสั้น เวลาโกรธจะก้าวร้าว มักจะฝันร้ายและกรีดร้องในยามหลับ
ตลอดเวลาคุณครูที่บ้านเด็ก ของบ้านพักฉุกเฉิน คอยดูแลให้ความรักและเอาใจใส่กับบอย และส่งบอยไปพบกับจิตแพทย์เด็กเพื่อตรวจรักษาและส่งเสริมด้านพัฒนาการเด็กอย่างสม่ำเสมอ ปัจจุบันบอย มีร่างกายที่สมบูรณ์มากขึ้น มีอารมณ์ที่ร่าเริงแจ่มใส แม้จะยังมีอารมณ์เหวี่ยงอยู่บ้างเป็นบางครั้ง แต่บอยก็สามารถที่จะปรับตัวอยู่ร่วมกับเด็กคนอื่นๆ ได้มากขึ้น บอยสามารถบอกชื่อตนเองและเพื่อนบางคนได้ บอยแปรงฟันและอาบน้ำ ทั้งยังสวมใส่เสื้อผ้าให้กับตนเองได้ และเราหวังว่าต่อไปบอยจะสามารถสื่อสารและบอกถึงความต้องการของตนเองได้
หากผู้หญิงและเด็กท่านใดประสบปัญหาในชีวิต เช่น ความรุนแรงในครอบครัว ท้องไม่พร้อม ถูกข่มขืน หรือติดเชื้อเอชไอวี สามารถติดต่อขอรับความช่วยเหลือได้ที่ สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ บ้านพักฉุกเฉิน เลขที่ 501/1 ซ.เดชะตุงคะ 1 ถ.เดชะตุงคะ แขวงสีกัน เขตดอนเมือง กรุงเทพฯ 10210 โทรศัพท์ 0 2929 2222 ตลอด 24 ชม. ในกรณีที่ท่านต้องการให้ความช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในบ้านพักฉุกเฉินสามารถติดต่อได้ที่ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และหาทุน โทร. 0 2929 2301-7 ต่อ 109,113 เว็บไซต์ : www.apsw-thailand.org
ขอบคุณที่มา : เด็กชายที่โตมาตามยถากรรม โดย บ้านพักฉุกเฉิน สมาคมส่งเสริมสถานภาพสตรีฯ