หญิงตั้งครรภ์อายุ 38 ปี เธอทำงานเป็นผู้ช่วยแพทย์แผนไทยในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพแห่งหนึ่งในอำเภอของผมเอง เธอตั้งครรภ์พร้อมด้วยภาวะเบาหวาน จึงใส่ใจในการฝากครรภ์เป็นอย่างดี ฝากท้องในโรงพยาบาลและฝากพิเศษในคลินิกเอกชน
เมื่อตั้งครรภ์ได้ 20 สัปดาห์ แพทย์ในโรงพยาบาลอัลตร้าซาวด์และพบว่าลูกน้ำหนักน้อย จึงให้ยาบำรุง และนัดครั้งต่อไปให้เธอไปพบแพทย์ที่คลินิกเลย เพื่อการดูแลรักษาต่อเนื่องที่ดี
จนกระทั่งในวันที่ 3 ธันวาคม 63 แพทย์ได้อัลตร้าซาวด์ พบว่า ลูกของเธอพิการ มือไม่ครบนิ้ว ไม่พบขา ไม่มีก้น จึงแนะนำให้รีบไปโรงพยาบาลศูนย์ฯ แต่เมื่อไปรับบริการตามคำแนะนำ มันเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของเธอ เมื่อเธอประสงค์ยุติการตั้งครรภ์ แต่แพทย์บอกเธอว่า “ลูกของเธอ เธอก็เลี้ยงเองสิ”
เราในฐานะผู้ให้การปรึกษา ได้ติดต่อประสานเครือข่ายช่วยเหลือ แต่ด้วยอายุครรภ์จำนวนมากจึงมีผลเสียหลายประการ นั่นคือเธออาจต้องเลี้ยงลูกพิการตลอดไป เธอโทรมาและร้องไห้อยากฆ่าตัวตาย ผมจึงแนะนำให้เธอไปหาที่พึ่งสุดท้ายที่เครือข่ายที่กรุงเทพมหานคร สถานที่ที่อาจจะช่วยเหลือตามความต้องการของเธอได้ เธอก็ไปตามคำแนะนำ ก่อนไปทั้งวิงวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทำสมาธิ บนบานสานกล่าว
วันนี้เธอโทรมาร้องไห้อีกครั้งว่า เธอได้ยุติการตั้งครรภ์ เธอปลอดภัยดี ทีมบริการยอดเยี่ยมมาก ได้มีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่ เธอตั้งใจทำบุญตลอดไป เธอฝากขอบคุณเครือข่าย RSA ทุกท่าน ที่ช่วยทำบุญหนุนส่งในครั้งนี้…
เรื่องโดย : คุณทวีศักดิ์ ชูวา เครือข่ายอาสา RSA