เรื่องเล่า

เรื่องเล่าจากห้องไลน์ RSA บทสนทนา ของหมออัลเทอร์ หมอเบลต้า หมอเคลวิน หมออิริค และหมอแฟรี่ (นามสมมุติ ) เรื่องตรวจปัสสาวะหลังยุติฯ เมื่อไหร่ดี ? หมออัลเทอร์ : เรียนปรึกษาพี่หมอทุกท่านครับ หมอเบลต้า : ว่าไงคร้บ เล่าเลยครับ … หมออัลเทอร์ : ผมจะปรึกษาแนวทางการแนะนำให้คนไข้ตรวจการตั้งครรภ์ด้วยปัสสาวะ หลังยุติการตั้งครรภ์ครับ ส่วนตัวผมเองไม่ได้แนะนำให้คนไข้ตรวจเลยในทันที...

เรื่องเล่าจากอาสา RSA ผู้ใช้นามปากกาว่า “สุดทาง” ข่าวซากทารกโดนทิ้งแล้วหมาลากเอามาแทะ ถูกทิ้งในกะละมังหรือถังขยะ หลายคนคงรู้สึกสลดใจเสียใจ แน่นอนสิ่งแรกที่ข่าวมักประโคมพาดหัวข่าวคงไม่พ้นคำว่า “แม่ใจยักษ์” สิ่งที่แปลกคือคนที่ถูกกล่าวหาว่าใจร้ายเสมอคือ “ผู้หญิง” แต่เรื่องที่เกิดขึ้นเหล่านี้มักไม่เคยอ้างอิงถึง “ผู้ชาย” ที่ทำให้ผู้หญิงเกิดการตั้งครรภ์ขึ้นมาเลย สังคมไทยมักมองว่าการป้องกันการตั้งครรภ์เป็นภาระของผู้หญิง ทั้งๆ ที่เรามีเทคโนโลยีการป้องกันที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ชายคือ ถุงยางอนามัย แต่วัยรุ่นหญิงที่พกถุงยางกลับถูกมองว่าสำส่อนทางเพศ มีหลายกรณีที่ผู้ชายก็หว่านล้อมว่าจะรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ เมื่อผู้หญิงท้องแล้วก็มักถูกทอดทิ้งให้เผชิญปัญหาเพียงลำพัง ผลกระทบจากการหาทางออกไม่ได้ เกิดความเครียด ซึมเศร้า...

"ก่อนจะโอนเงินให้ หนูต้องการรายละเอียดว่าต้องกินยาใช้ยายังไง แต่เขาไม่ตอบ พอโทรกลับไปหาอีกก็ปิดเครื่อง เลยสรุปว่าเขาน่าจะเป็นเพจปลอม" ผู้หญิงรายหนึ่งเป็นคุณแม่วัย 36 ปี ได้ตั้งครรภ์ที่ 4 เพราะความผิดพลาดจากการคุมกำเนิด สามีอายุ 46 ปี ลูกคนโต 14 ปี คนกลาง 13 ปี คนเล็ก 7 ปี หลังจากคลอดลูกคนที่ 3...

“มีอะไรไหมครับ พอดีผมจะรีบปิดร้าน เร่งด่วนมากไหม” ผมทักเธอออกไปเพราะว่าจะต้องรีบไปประชุมเตรียมจัดกิจกรรมให้กับแพทย์ประจำบ้านรุ่นใหม่ที่จะขึ้นเรียนและทำงานในเดือนกรกฎาคมนี้ “หนูจะมาปรึกษาหมอเรื่องท้องไม่พร้อมค่ะ” เธอคนที่ว่านี้ มายืนอยู่ที่เคาเตอร์หน้าห้องตรวจของผมอยู่ระยะหนึ่งแล้ว แต่เลือกที่จะไม่เข้าไปพบผมข้างในห้องตรวจ ซึ่งผมก็ไม่ทราบเหตุผลของเธอ “เอิ่ม..ผมต้องขอโทษจริงๆนะครับ พอดีต้องรีบปิดร้าน เพราะมีประชุมต่อ อีกอย่าง ตอนนี้ผมก็ไม่ได้ทำแท้งแล้วนะครับ ถ้าหากจะถามว่าทำที่ไหน หมอจะแนะนำให้” ผมดูนาฬิกาซึ่งเวลานั้นคือทุ่มครึ่ง “แต่หมอคะ หนูไม่รู้จะตัดสินใจยังไง ว่าจะใช้วิธีไหนดีค่ะ” ได้ยินแบบนี้ ผมต้องหยุด นั่นแสดงว่าเธอคงได้ไปพบหมอจากที่ไหนมาสักแห่งแล้ว “แล้วเธอว่ายังไงล่ะ”...

ส่วนหนึ่งในการผลักดันให้เรื่องของการทำแท้งสำหรับผู้ไม่พร้อมนอกจากเรื่องของการที่แพทย์ปฏิเสธการรักษา ก็คือเรื่องของสังคมที่มองว่าการทำแท้งเป็นเรื่องที่ผิดบาปมหันต์ มิหนำซ้ำผู้ที่เคยผ่านเรื่องนี้ยังถูกตราหน้าจากสังคม ทำให้หลายๆ คนไม่กล้าที่จะออกมาพูดถึงอย่างหาข้อยุติความเป็นจริงที่เกิดขึ้น “เรื่องนี้พูดแล้วมันก็เหมือนเรื่องถูกหวย ชีวิตมันยิ่งกว่านิยาย บางครั้งเราไม่รูว่ามันจะถูก ปัญหาก็เหมือนกัน บางครั้งเราไม่รู้ด้วยว่ามันเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เมื่อมันเกิดมาแล้วเราก็ต้องแก้ไข ให้ชีวิตยังคงดำเนินต่อไปได้อย่างไร” “ไม่อย่างนั้นคนเป็นก็จะตาย 3 ชีวิต น้ำแรงคนเดียวกับหนี้อีก 2 แสน 5 หมื่น ที่สามีเอาโฉนดไปค้ำกู้ ก็ขึ้นอยู่กับจังหวะชีวิตของคน การตั้งครรภ์แบบนี้ถึงถูกเรียกว่าเป็นการตั้งท้องที่ไม่พร้อม” เธอบอกอีกว่า...

ตลอดระยะเวลาในขณะนั้นสภาพจิตใจเธอย่ำแย่หนัก ทั้งเครียด วิตกกังวลและกดดัน ผสมกันอยู่อย่างนั้นจนตกผลึกถึงขั้นคิดอยากฆ่าสามี และยิ่งเมื่อคิดถึงบทเรียนจากการเลี้ยงลูกคนแรกแล้วยิ่งผลักให้เธอตัดสินใจที่จะทำแท้งลูกในทันทีที่เก็บเงินได้ครบจำนวน “เราเกือบจะทุบลูกตัวเอง” เธอพูดเสียงดังก่อนจะเล่าต่อ พอลูกร้องกระจองอแงสามีก็จะตะโกนปลุกให้ตื่นลุกขึ้นมาอุ้มกล่อมทั้งคืน แล้วตอนเช้าต้องไปทำสวนแตงกวาและไปรับจ้างปลูกยาง อารมณ์มันก็หลุดโดยไม่รู้ตัวมือกำลังง้างทุบไปที่ลูกแต่ก็ได้สติขึ้นมาก่อน “ลึกๆ ในทุกครั้งที่เราเห็นหน้าเขา มันจะมีวูบหนึ่งที่รู้สึกว่าเขาทำอะไรก็ไม่ถูกใจเรา ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด” เธอเล่าถึงความคิดในขณะนั้น และนั้นทำให้เธอรู้ตัวว่าเธอเป็นผู้ที่ไม่พร้อมในการตั้งครรภ์เหตุจากหากเธอเลือกที่จะไม่ทำแท้ง หนึ่งต้องทำผิดกฎหมายอีกครั้งหนึ่งเพราะอีกหนึ่งชีวิตมีต้นทุนในการเกิดและโตแต่เธอไม่มีเงิน และสองเธอจะต้องเผลอโมโหสามีพลั้งลงมือทำร้ายลูกตัวเองในสักวันหนึ่ง “มันเป็นสิ่งที่ต้องตัดสินใจ นั่งรถไปคนเดียวจากจังหวัดตราดมากรุงเทพฯ บอกใครก็ไม่ได้บอกแม่ก็ยิ่งจะทำให้เครียดหนัก ดีไม่ดีล้มป่วยลง เพราะอาจโทษตัวเองที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้” ทั้งนี้ขณะเดียวกันในทางการแพทย์ก็มีข้อมูลทางวิชาการบอกถึงผลเสียต่อเด็กในครรภ์ หากคุณแม่ท้องไม่พร้อมภาวะทางจิตใจถูกกระทบไม่เพียงจะเกิดผลกระทบต่อลูกในระยะยาวที่เติบโต แต่ที่ร้ายกว่านั้นคือส่งผลตั้งแต่ ณ...

เสียงของผู้หญิงเรื่องเล่าจากชีวิตจริง #1 ‘รัก’ ไม่ได้แปลว่าพร้อม “มันเกิดขึ้นตอนอายุ 22” เธอเอ่ยถึงจุดเริ่มต้นเรื่องการยุติการตั้งครรภ์หรือทำแท้ง เธอบอกว่า ด้วยสาเหตุของความยากจนทำให้แม่ที่ถูกพ่อทิ้งต้องการที่จะให้เธอแต่งงานกับลูกชายของเจ้าของร้านขายของ ซึ่งมีฐานะดีมีอนาคตกว่าการทำสวนและรับจ้างที่ทำอยู่ แต่ชีวิตของเธอเป็นดั่งที่แม่หวังเพียงแค่ 1 ปี เท่านั้น เนื่องจากสามีของเธอมีนิสัยชอบกดขี่ข่มเหงจากการถูกเลี้ยงดูแบบตามใจอย่างลูกคุณหนู ซึ่งไม่ต่างไปจากละครนิยายที่มีพฤติกรรมชอบทำอะไรตามใจและไร้ความรับผิดชอบ “ตอนตั้งท้องเขาไม่มาดูแลเราเลย ไม่รับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น ท้องอยู่ก็ต้องไปอยู่บ้านแม่ ไปปลูกแตงกวาเพื่อเตรียมเงินสำหรับที่จะคลอดลูก ส่วนตัวเขานั้นทั้งกินเหล้าทั้งเที่ยวผู้หญิง พอเงินหมดก็แวะมาเอาเงินกับเราที่บ้านแม่ พูดง่ายๆ คือเงินเราเป็นเงินเขา...

“โตขึ้นอยากเป็นอะไร บอกหมอหน่อยได้ไหม”ผมถามน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเข้ามาพบผมพร้อมกับแม่ “อยากเป็นผู้พิพากษาค่ะ” เธอตอบแล้วยิ้มให้ผมอย่างเขินๆ “ทำไมล่ะ” บางที ไอ้คำถามประเภท “ทำไมล่ะ” ที่ถามออกไป อาจจะไม่ได้อยากรู้เหตุผลมากไปกว่าการต่อการสนทนา แต่สำหรับสาวน้อยคนนี้ ผมอยากรู้เหตุผลของความอยากเป็นผู้พิพากษาจริงๆของเธอ...................... โดยปกติ เวลามีใครสักคนเข้ามาหาผมด้วยเรื่องท้องไม่พร้อม ผมมักจะเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้าทุกข์ใจ ส่วนใหญ่มาคนเดียว ไม่ก็มีใครสักคนที่เพื่อนพาเข้ามา และที่พบบ่อยๆ ก็คือ คนเป็นแม่พาลูกสาวเข้ามาเพื่อขอให้ช่วยทำแท้งให้ “ลูกจะต้องเรียนหนังสือค่ะหมอ” แบบนี้ได้ยินบ่อย“มันยังเด็กอยู่เลยนะหมอ” อันนี้ก็บ่อย“มันรับผิดชอบตัวเองยังไม่ได้เลย แล้วจะดูลูกได้ยังไงล่ะหมอ” อันนี้ก็ชินมาก แต่คราวนี้ผมรู้สึกสนใจในแม่ลูกคู่นี้มาก “หมอคะ ฉันตั้งท้องค่ะ มีพยาบาลแนะนำให้มาพบหมอ...

เวลาเกือบจะตี ๒ แล้ว ผมเลือกที่จะเปิดกระจกรถแล้วขับลงมาจากอาคารจอดรถของโรงพยาบาลอย่างช้าๆ แสงส่องรายรอบมืดบ้าง สลัวบ้าง สว่างบ้างตามแสงไฟบนเสาส่องริมถนนภายในมหาวิทยาลัย บางอารมณ์ผมชอบแสงจากนีออนสีนวลขาว มันเป็นเหมือนแสงจากอดีต มองโคมไฟนีออนบนเสาไฟฟ้าทีไร มันมักจะพาผมหวนกลับไปยังตรอกข้างบ้านพักนายอำเภอที่บ้านเกิดเสียทุกครั้ง ตรอกตันมีความลึกราวๆ ๓๐๐ เมตร ที่แยกตัวออกมาจากถนนใหญ่สายหลักของตัวเมืองสุราษฎร์ธานี ลึกเข้าไปจนสุดทางคือเรือกสวนเก่าที่เป็นที่อยู่ของพ่อและพวกเรา ปากซอยคือบ้านโบราณที่ถูกปล่อยทิ้งไว้ให้รกร้างมาตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งทึ่ ๒ บ้านร้างที่พาให้ผมมีจินตนาการเพริดแพร้วไปถึงผีบ้านผีเรือนที่อาศัยอยู่ ช่วงเวลาค่ำมืดดึกดื่น มันคือจุดต้นซอยที่ทำให้ผมได้ออกกำลังกายเสียทุกครั้ง “วิ่งป่าราบ” เพราะกลัวผีหลอก...

“หมอครับ ผมเสร็จเร็ว หมอช่วยผมหน่อย” ยังไม่ทันจะได้หย่อนก้นลงนั่ง เจ้าหนุ่มน้อยคนนี้เขาก็บอกความร้อนใจให้ช่วยเหลือ “ใจเย็นๆ หมอไม่ได้หนีไปไหน ปิดประตูแล้วก็นั่งลงก่อน ค่อยๆเล่ามา” ผมขำ “มันหลั่งเร็วครับหมอ” “เร็วแค่ไหนล่ะ” ผมบันทึกคำบ่นของเขาลงไปในประวัติว่า “premature ejaculation” แล้วเหลือบมองอายุของไอ้หนุ่มที่กำลังทุกข์ร้อน ออ..ยังไม่เบญเพส อีกหลายปีอยู่ “ไม่ถึงนาทีครับ บางทีชักเข้าชักออกไม่ถึง ๕ ครั้งก็เสร็จแล้ว” เออ..ก็นับว่าเร็ว ผมนึกในใจ แล้วหันไปหาน้องผู้หญิงที่เดินเข้ามาด้วยกัน เธอน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้าหนุ่มคนนั้น หน้าตาเธอดูราบเรียบ ไม่ได้เรียกว่าสะสวย...